Złamania w obrębie nadgarstka są dość powszechnymi urazami w obrębie kończyny górnej, które najczęściej są wynikiem upadków z podparciem na prostą kończynę. Budowa anatomiczna predysponuje do tego typu urazów, ponieważ podczas upadku energia kumuluje się głównie w obrębie kości promieniowej. Choć nadgarstek to przecież nie tylko kość promieniowa, ale także kość łokciowa oraz 8 mniejszych kości, które również mogą ulec uszkodzeniom (złamaniom ulegają przede wszystkim kość promieniowa, kość łokciowa oraz kość łódeczkowata).

Złamania najczęściej spowodowane są urazami wysokoenergetycznymi, choć w przypadku osób starszych już nawet niewielka siła może prowadzić do złamania (jest to wyniki toczącej się osteoporozy).

Uszkodzenie ciągłości skóry oraz tkanek położonych głębiej, czy to w wyniku urazu czy zabiegu chirurgicznego, wiąże się z powstaniem blizny. Nie ma szans na jej uniknięcie, ale w dużej mierze mamy wpływ na jej wygląd i co ważniejsze na prawidłowe gojenie.

Stłuczeniem określamy zamknięte uszkodzenie wewnętrznej struktury tkanki oraz stawów okołotkankowych, do którego dochodzi w wyniku urazu mechanicznego. W zależności od siły bodźca zewnętrznego poza stłuczeniem mięśni może również dojść do uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych czy nerwów.  Czasem obserwuje się także przerwanie ciągłości naczyń krwionośnych i wylew krwi do przylegających tkanek.

Skręcenia stawu skokowego są jednym z najczęstszych urazów, które dotykają sportowców, ale równie często zdarzają się w życiu codziennym. Niestety często są bagatelizowane i zaniedbywane, co prowokuje negatywne konsekwencje. Nieleczone skręcenie stawu skokowego może być przyczyną przewlekłej niestabilności objawiającej się silnymi dolegliwościami bólowymi.

Łąkotki to chrzęstno-włókniste struktury znajdujące się w stawie kolanowym, na których opierają się powierzchnie stawowe kości udowej i piszczelowej. Do uszkodzeń w obrębie łąkotek dochodzi w dwojaki sposób. Pierwszy to urazowy, najczęściej w wyniku urazu skrętnego kolana. Natomiast drugie uszkodzenia mają charakter przeciążeniowo-zwyrodnieniowy, do których dochodzi na drodze sumowania się powtarzających mikrourazów.

Urazy barków to jedne z najczęstszych dolegliwości, z którymi zmagają się osoby trenujące siłowo. Związane jest to w dużej mierze z obciążeniami jakim poddawane są struktury (zbyt duże ciężary), a także nieprawidłową techniką wykonywania ćwiczeń.

Barki są złożonymi strukturami, na których funkcjonowanie wpływają liczne tkanki miękkie, również te położone nie tylko w obrębie samego kompleksu.