Chondromalacja rzepki nazywana także rozmiękaniem chrząstki jest postępującym procesem, który finalnie prowadzi do destrukcji rzepki. Wśród przyczyn wyróżnia się mechanizmy bezpośrednie (uraz stawu kolanowego) lub pośrednie (koślawość kolan, wysoki wzrost, nadwaga czy płaskostopie). Zmiany dotykające rzepkę powodują rozwłóknienie struktury, powstawanie szczelin, a w konsekwencji zmiany zwyrodnieniowe w obrębie stawu rzepkowo-udowego.

Choroba Alzheimera jest postępującą, degeneracyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, która w swoim przebiegu prowadzi do otępienia. Jest jednym z powszechniejszych zespołów neuropsychiatrycznych, który dotyczy głównie osób starszych.

Choroba Alzheimera uznawana jest za jedną z najczęstszych przyczyn otępienia i demencji, rozumianych jako niefizjologiczne osłabienie możliwości umysłowych. Szacuje się, iż na świecie choruje blisko 21-25 milionów osób.

Choroba Parkinsona jest wynikiem zaburzeń w ośrodkowym układzie nerwowym, które manifestują się narastającymi problemami ruchowymi. Choroba swoją nazwę wzięła od brytyjskiego lekarza Jamesa Parkinsona, który jako pierwszy ją rozpoznał i opisał objawy chorobowe.

Choroba najczęściej dotyka osoby po 50 roku życia i ma charakter postępujący. Częstość występowania zmian u 60 letnich osób w Europie szacuje się na 1,6%, z widoczną tendencją wzrostową, wynikającą przede wszystkim ze starzenia się społeczeństwa.

Rwa barkowa nazywana także brachialgią, jest korzeniowym zespołem bólowym odcinka szyjnego kręgosłupa, który swoim zasięgiem obejmuje kręgosłup, kompleks barkowy, a często także całą kończynę górną. Rwa barkowa traktowana powinna być jako objaw, a nie jako schorzenie, ponieważ do rwy dochodzi w wyniku zaburzeń w szyjnym odcinku kręgosłupa, prowokujących drażnienie korzeni nerwowych. Wśród najczęstszych przyczyn prowadzących do ucisku korzeni wyróżnia się zmiany zwyrodnieniowe, dyskopatię, ale także powtarzające się przeciążenia czy nagłe urazy mechaniczne.

Sakralizacja jest wrodzoną wadą kręgosłupa, która może prowokować niewielkie zaburzenia biomechaniki, przede wszystkim w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. W jej wyniku dochodzi do patologicznego zrośnięcia się piątego kręgu lędźwiowego z kością krzyżową, co przekłada się na zmniejszoną ruchomość tego odcinka. Sakralizacja może mieć zarówno postać jednostronną jak i obustronną.

Staw krzyżowo-biodrowy (articulatio sacroiliaca) jest niewielkim, ale bardzo istotnym z funkcjonalnego punktu widzenia stawem. Zaburzenia w obrębie stawu objawiają się silnymi dolegliwościami lokalizującymi się w obrębie okolicy lędźwiowo-krzyżowej oraz pośladka. Wśród przyczyn zaburzających funkcjonowanie stawów wyróżnia się statyczną nierównowagę miednicy, lateralizację oraz brak równowagi mięśniowej.

Zespół Sudecka nazywany równie często „kompleksowym regionalnym zespołem bólowym” (KZBR) dotyczy patologicznych zmian lokalizujących się w obrębie kończyny górnej lub dolnej, w konsekwencji nieprawidłowych reakcji ze strony układu współczulnego na uraz. W przebiegu choroby obecne są reakcje zapalne, które doprowadzają do typowego zaniku kości.

W fachowej terminologii niestabilność stawu barkowego określa się, jako niestabilność stawu ramiennego. Staw ramienny utworzony jest przez głowę kości ramiennej oraz panewkę łopatki.